وستانشياني محروم در استان كهگيلويه و بويراحمد براي خروج
از روستا مجبورند از رودخانه اي كه بين جاده و محل
زندگيشان واقع شده با "گرگر" عبور كنند. گرگر تا به حال
انگشت دست اعضاي چندين خانواده روستايي را قطع كرده است.
به گزارش خبرگزاري
مهر، اهالي روستاي "گاودانه عليرضا" در يكي از دور افتاده
ترين روستاهاي شهرستان كهگيلويه در استان كهگيلويه و
بويراحمد بايد براي خريد از مغازه اي كه آن طرف رودخانه
است و يا رفتن به محل كار و مدرسه هر روز سوار وسيله اي به
نام گرگر يا جره كه شبيه به تله كابين دستي است بشوند. از
رودخانه عريض مارون عبور كنند و دوباره به محل زندگي شان
برگردند. اما كرايه و بهاي اين جا به جايي انگشتان دست است.
يك بند، دو بند، يك انگشت و يا سه انگشت. فرقي نمي كند
گاهي حتي جان يك روستايي بيشترين كرايه گرگر در سالهاي
گذشته بوده است.
گرگر،
سلطان قدرتمند و بي رحم روستاي گاودانه يك نيمكت آهني است
كه به وسيله سيم محكمي دو طرف رودخانه مارون را به يكديگر
متصل مي كند. بايد هر قرباني براي رفتن از روستا به جاده
روي اين وسيله بنشيند و سيم را براي حركت گرگر به سمت
چرخهاي دو طرف آن هدايت كند. در بيشتر مواقع انگشت دست قرباني
زير چرخ گرگر مي رود و انگشتش را قطع مي كند.